Όσοι αναρωτιούνται τι σχέση έχουν οι δημοτικές εκλογές με τις διακοπές και το καλοκαίρι, η απάντηση είναι ότι οι κυβερνήσεις και οι τοπικές τους αρχές δεν εξασφαλίζουν ούτε διακοπές ούτε ένα ανέμελο καλοκαίρι για την πλειοψηφία του λαού.
Οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές έχουν μετατραπεί κυριολεκτικά σε παραθαλάσσιους μεσίτες. Εφαρμόζουν κατά γράμμα το νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων, παραχωρώντας για εκμετάλλευση τις παραλίες στους επιχειρηματίες, με αποτέλεσμα να είναι απρόσιτη και απαγορευτική η είσοδος για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Οι αντιδράσεις των πολιτών που διαμαρτύρονται για ελεύθερες παραλίες είναι απολύτως δικαιολογημένες. Το λεγόμενο “κίνημα της πετσέτας” καλείται να μη “ρίξει λευκή πετσέτα” απέναντι σε μια πολιτική, που ξεπουλάει τα πάντα, σε λίγο ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε.
Μπορεί το βουνό να προσφέρει σχετικά πιο φθηνές διακοπές απ’ ότι η θάλασσα, όμως ούτε εκεί θα βρούμε την ησυχία μας. Δεν ξέρω πόσο ξέγνοιαστος μπορεί να αισθάνεται κανείς κάτω από τον πλάτανο του χωριού στη Γορτυνία, όταν ετοιμάζονται να ψηφίσουν νόμο για δουλειά έως 16 ώρες την ημέρα!
Κάτω από την ομπρέλα των ευρωπαϊκών οδηγιών και των ενωσιακών δεσμεύσεων, η σκιά πέφτει βαριά για τους εργαζόμενους. Με την επίκληση της…ελεύθερης επιλογής μέσα σε ένα περιβάλλον ακρίβειας και εργασιακής ανασφάλειας εμπεδώνουν ολοένα και περισσότερο στην κοινωνία την αντίληψη “σε πετάω στη θάλασσα και… όποιος κολυμπήσει”. Με τέτοιες ομπρέλες, κανείς δεν μπορεί να απολαύσει τον ίσκιο και τη δροσιά. Θα τρέχει μια ζωή να τα φέρει βόλτα, να πληρώνει λογαριασμούς, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να πάει ούτε πέντε μέρες διακοπές.
Αν η εργασία είναι θεμελιώδες δικαίωμα, εξίσου πολύτιμο δικαίωμα είναι και η ξεκούραση, ο ελεύθερος χρόνος και οι διακοπές. Δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται στο χρηματιστήριο της θάλασσας, της ομπρέλας και του πληρωμένου ίσκιου.
Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
υπ. δημοτικός σύμβουλος Γορτυνίας
με τη Λαϊκή Συσπείρωση
